Zo na drie dagen rules en contracten ben ik er wel klaar mee. Heb elke avond gewoon een lamme hand van het schrijven van mijn naam en mijn handtekeningen. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik de halve tijd niet weet waar ik voor teken. Er is geen beginnen aan als je het ook nog allemaal moet lezen. Vanochtend moest ik op de valreep voor Tijn nog een huiswerk contract tekenen en invullen. Ik moest er voor zorgen dat Tijn zijn huiswerk maakt, ik moest hem stimuleren en helpen waar nodig e.d. Tijn moest ook van alles beloven en als klap op de vuurpijl moesten we als ouders aangeven welke beloning ons kind kreeg wanneer hij zijn huiswerk elke dag netjes maakt en welke straf hij krijgt wanneer hij zich niet aan het contract houdt. Excuse me...waar slaat dat nu weer op. Oke dan kunnen ze het ook hebben....als beloning krijgt hij een knuffel en als straf geen knuffel...duhhhhh.
Janneke moest vanochtend vroeg op pad om een kluisje te regelen. Gelukt en ook de dag is redelijk verlopen. De juf van Fashion lijkt zich om haar te bekommeren. Janneke heeft elke morgen met haar een praatje en ze voelt zich gesteund en begrepen. Dat komt goed. Markus een jongen uit haar zwemteam lijkt zich ook een beetje over haar te ontfermen. Ze eten in ieder geval samen tussen de middag. Geen slechte score vandaag...
Tijn vermaakt zich prima, heeft aansluiting, schijnt door anderen wel interessant gevonden te worden; vooral door zijn kleding en uiterlijk. Ook in het football team ligt hij goed. Ze zijn verbaasd over hoe hij het football oppikt....grappig.
Na mijn international coffee van vanochtend (alle militaire vrouwen uit de verschillende landen) werd ik gebeld door de school van Gijs en Marijn. Het was niet helemaal goed gelopen vanochtend en de kinderen wilde met me praten. Kreeg ik twee huilende kinderen aan de lijn. Gijs had met gym zijn best gedaan maar had het niet goed begrepen, ook niet na een paar keer uitleggen en toen was de juf boos geworden. Hij kreeg aan het eind van de les geen tickets (beloning) en daar was hij erg verdrietig om. "mama ik heb echt mijn best gedaan maar ik snapte het niet". Marijn kon niet mee doen met de gym omdat hij een gekneusde voet heeft. Hij kan niet in gymschoenen en mag dus niet meedoen. Marijn dacht dat hij voor straf rondjes moest lopen de hele les en werd daar opstandig van. Hij had al een paar instructie verkeerd toegepast en de juf werd boos omdat hij in de gang had gepraat. Alles op een hoop had ook hij geen tickets verdiend. In zijn boosheid/verdriet liep hij uit de situatie om rustig te worden. Hij is buiten gaan zitten. Dat is dus compleet tegen de regels......
Allebei belanden ze bij de directie en mogen me dus bellen. Ze zijn ontdaan en weten niet of ze nog terug mogen naar de klas. Ik probeer ze te troosten en beloof ze dat ik het probeer op te lossen. Ik krijg de schoolnurse aan de lijn maar ook zij weet niet wat er van de jongens verwacht wordt. Ze belooft me het uit te zoeken en terug te bellen. Dan barst ik in tranen uit. Ze zijn net nieuw, ze spreken nauwelijks Engels...hoe kun je ze nu al straffen voor regels die ze niet begrijpen verkeerd toepassen en uitleg niet begrijpen. Ik bel Pat om mijn zorgen uit te spreken. Hij stelt me gerust door meteen naar de school te rijden. Daar gaat hij in gesprek met de directeur, gymjuf en de kinderen. De verhalen komen niet helemaal met elkaar overheen maar er is hier duidelijk sprake van het niet begrijpen van elkaar en het te strak volgen van de regels.
Marijn heeft geleerd om uit de situatie te lopen als hij even tot rust wil komen. Dit om te voorkomen dat hij boos wordt. Hij heeft dus precies gedaan wat hij in Nederland heeft geleerd. Ja maar.......hij mag hier niet naar buiten......nee maar dat weet hij niet en als je de de verslagen van Marijn had gelezen dan had je geweten dat hij soms een plekje nodig heeft om rustig te worden en dan had je daar op in kunnen spelen......
Uiteindelijk hebben ze een goed gesprek gevoerd en hebben ze zelfs nog tickets gekregen. 3 maanden zei Pat...geef ze drie maanden dan kennen ze de taal en de regels. Als ze zich er dan niet aanhouden mogen daar consequenties aan verbonden worden......daar konden ze zich in vinden. Ik ben benieuwd!!
Gelukkig waren Gijs en Marijn er voor elkaar. Even het besef dat je als tweeling altijd je vriendje bij je hebt en daar hebben ze vandaag van kunnen profiteren. Een goede les, een ervaring...alle begin is moeilijk....
Wat ben je als moeder dan kwetsbaar....mijn/ onze boefjes. In deze nieuwe wereld zijn ze nog niet zo stoer....we moeten ze extra beschermen en helpen.... ja maar ze moeten zich houden aan de rules.....de boom in met de rules....het zijn kinderen.....onzeker en bang voor het onbekende....reik ze een hand, geef ze vertrouwen en zelfvertrouwen dan zijn heel veel RULES niet meer nodig.....maar dat zeg ik tegen dovemansoren.......jammer!!
De dag is verder goed verlopen en Gijs en Marijn komen redelijk vrolijk thuis. Morgen weer een nieuwe dag.....