Springbreak

Big Bend National park
Eindelijk een weekje springbreak. Na veel vijven en zessen toch de keus gemaakt om niet op wintersport te gaan. Dit houden we dit jaar nog tegoed.
Omdat we niet teveeluren wilde rijden gaan we vrijdag op pad naar Zuid Texas. Big Bend National park schijnt prachtig te zijn. Als we de foto’s op internet moeten geloven…erg indrukwekkend.
Dinsdag 17 april…de dag begint vroeg. 06.00 de wekker, broodjes bakken, aankleden en op pad. We willen de zon zien opkomen en de eerste zijn bij de hot spring in de Rio Grande. Een heerlijke warmwaterbron van ongeveer 42 graden. Een prachtige wandeling door de bergen over natuurlijk aangelegde paden. Klimmen en klauteren, berg op berg af…..Onderweg picknicken en na 1,5 uur lopen…helaas was er een wolkendek dus de zonsopgang was in geen velden of wegen de bekennen… zaten als eersten in de heerlijke natuurlijke hot tub….Na een half uurtje kwam er nog een verdwaalde gek maar tot 11.00 was het bad voor ons alleen. De kinderen zijn de Rio Grande overgestoken en waande zich even in Mexico…ze hebben zich in de Rio Grande laten meeslepen door de snelle stroming en waren het water niet uit te krijgen. Wat indrukwekkend en bijzonder.
Uiteindelijk de tocht weer terug gelopen door het prachtige landschap. Moe maar voldaan en een prachtige herinnering de middag wat doorgebracht op de camping. Aan het eind van de dag nog even met de truck over een van de vele onverharde wegen…..slippende banden, gillende kinderen om uiteindelijk ons doel toch niet te bereiken….op de terugweg nog twee jongens opgepikt die de tocht ook wat hadden onderschat al lopend om vervolgens lekker in de bak van de truck een ijsje te eten. Donkere wolken stapelen zich op, de wind trekt aan en na een flinke onweer en regenbui zitten we lekker hoog en droog in onze Fifth Wheel….kaarsjes aan…spelletje…borreltje…wie doet je wat.
Oh ja voor ik het vergeet….vrijdagavond zijn we vertrokken om uiteindelijk bij de Walmart op de parkeerplaats te overnachten….we konden in het donker geen RV camping vinden….duhhh. Zaterdag na een plasstop bij de Walmart en de boodschappen in de caravan op pad naar Big Bend National Park. Onderweg breekt onze uitlaat doormidden….leuk achtergrond geluidje maar manlief geeft aan dit wanneer we aankomen zo weer te kunnen fixen met wat colablikjes en zilverfolie……pff gelukkig. Bij het visitorcentrum rijdt een aanhanger van een tegenligger tegen onze Fift Wheeler. Twee harde knallen (lees twee lekke banden) en flink wat schade…cosmetische schade. En bedankt …even lichte paniek, wat tranen maar gelukkig is de gemiddelde Amerikaan erg behulpzaam. Als snel…na een aantal uren hebben we een reserveband erop liggen en kunnen we ons enkele meters verplaatsen…we houden namelijk al uren de weg geblokkeerd. We worden bij hoge uitzonderingen op een plekje bij de benzinepop gezet omdat het geen optie is om 22 mile met drie wielen te rijden…joh…het heeft er niet voor niets vier……Het toiletgebouwtje wordt opgelaten en we kunnen dus de nacht weer doorbrengen op een plek zonder faciliteiten. Door alle consternatie vroeg naar bed. Zondag komt de emergency hulp met veel plezier ons nieuwe banden brengen….750 dollar en we zijn GOOD TO GO……eindelijk naar onze gereserveerde plek….helaas maar voor 1 nacht want de camping was vol……7 lege plekken maar ze waren gereserveerd maar de mensen waren niet op komen dagen….maar we mochten niet langer blijven staan……daar kan ik zo gefrustreerd van raken…wat dacht je van de mensen even bellen…..?????
Op naar een camping 100 meter verder op. Een plek zonder elektriciteit en water maar goed we hadden door al het gedoe nog niet veel van Big Bend gezien. Een prachtige plek….krijgen we de truck niet los van de Fifth Wheel…..weer uren bezig om dat weer te fixen….
Aan het eind van de dag gelukkig nog even een spookstadje kunnen bezichtigen om vervolgens via een prachtige route nog een een paar leuke korte trails kunnen lopen.
Het zat niet echt mee dus….vakantie begon dus pas op dinsdag……
Woensdag…we gaan weer op pad…we moeten weer op pad. We staan al twee nachten op een camping waar we onze caravan niet op de elektriciteit kunnen aansluiten dus de accu is leeg…..
We blijven in Big Bend country en rijden naar Davis Mountains…een berggebied 3 uur verderop. Wanneer we de camping oprijden en onze RV plek opdraaien hebben we weer een klapband……ongelooflijk…de pech achtervolgt ons……gelukkig weer behulpzame Amerikanen, een bandencentrum in het dorp en uiteindelijk geeft deze klapband ons maar een uurtje oponthoud.
We kunnen nog een kleine trail lopen.
Donderdag… na een heerlijk ontbijt klappen we de boel weer in en rijden we naar Monahans. Daar ligt het statepark Sandhills…..je rijdt vanaf de snelweg het park binnen en in twee mile kom je terecht in enorme zandduinen……echt een hele geweldige ervaringen. De zon staat hoog aan de hemel en de kinderen schuiven op hun sleetjes naar beneden. De hele middag hebben we de kinderen niet gehoord of gezien. Wat een prachtig gebied. Ik vrees dat je met 40 graden daar niet zo geniet maar nu was het helemaal top. Lekker eten aan de picknick tafel en na een lange gezellige dag duiken we moe maar voldaan ons bedje in. Helaas niet voor lang……..het begint te stormen, regenen en onweren…de hele nacht doen we geen oog dicht…behalve Patrick…die kan echt overal slapen. De volgende dag is alles nat en grauw. We pakken ons boeltje weer in en rijden door naar een statepark in Colorado City…..het is droog maar daar is ook alles mee gezegd. Een klein rondje over de camping…waar iedereen gevlucht is voor het slechte weer….en even het stadje in. In het stadje heb je een aantal tweedehandswinkeltjes met de meest geweldige spulletjes. De kinderen kijken hun ogen uit. We eindigen in een winkel van twee oude dames. Nadat we de winkel wat door zijn gestruind spreken ze onze kinderen aan. Ze zijn benieuwd naar hun namen en waar we vandaan komen. De jongens mogen een autootje uitzoeken. Janneke en ik moeten een zakdoekje uitzoeken. De oudste van het stel (74 jaar) vertelt ons dat ze mij en Janneke baby’s in een kribbe leert maken van een zakdoek. Je had het gezicht van ons Janneke moeten zien. Toen de vrouw jong was wilde ze graag met haar moeder mee naar zomerkamp (moeder was directeur van het zomerkamp). Ze mocht dit niet omdat ze te jong was. In die weken was ze vaak bij haar oma. Oma was erg gelovig en ging vaak naar de kerk. Om het jonge meisje stil te houden leerde oma haar van zakdoekjes baby’s in een kribbe vouwen zodat ze wat te verzorgen en te vertroetelen had……
Wij weten nu ook hoe we dit moeten vouwen…een leuk verhaal van een Amerikaanse vrouw in een oud, bijna verlaten dorpje.
Nog even wat eten in het plaatselijk restaurant waar we ook een attractie waren en daarna lekker afsluiten in de caravan. Het is mooi geweest…een vakantie met ups en downs….toch genoten van alle momenten die we konden pakken, ons niet uit het veld laten slaan door de tegenslagen…we gaan naar huis. Hopelijk zit het ons de volgende keer wat mee……of zo GOD hier wat mee te maken hebben…..haha…zou die willen.