Happy New Year

Zo we pakken onze reis weer op.........Next stop…..Torreya State Park in Bristol (Florida)....liggend aan de…jawel…de alom bekende Apalachicola River….Jezus wat heeft deze staat veel rivieren en niet uit te spreken trouwens…...heb al moeite ze goed op te schrijven….. Het park is vernoemd naar de Torreya bomen die alleen maar langs de Apalachicola Rivier te vinden zijn. Er staat ook nog een groot huis uit de plantagetijd.
Next stop voordat we oud en nieuw gaan vieren in New Orleans is het Meaher State Park (Alabahama). Het duurste State Park wat we op onze reizen zijn tegen gekomen….het was het echt niet waard. De kinderen hebben ons mee uit eten genomen. Erg gezellig en een leuk gebaar.
Het is ondertussen woensdag 30 december. Het einde van het jaar is in zicht. We strijken neer in een State Park een half uurtje van New Orleans (St Bernard State Park…Louisiana). Na de vele regen is het erg nat in de verschillende parken. Patrick moet de fifth wheel achteruit inparkeren. Erg moeilijk deze keer omdat hij niet mag wegzakken in het gras en dus op de paden moet blijven. Binnen de kortste keren zitten we vast met de truck….met goed teamwork weten we de truck weer uit de modder te krijgen. Toch maar op zoek naar een ander, ruimer plekje…een zware bevalling maar het lukt. De dag loopt ten einde maar we willen toch nog even New Orleans in. Met het pontje het water over gaat het snelst en daar genieten vooral onze Gijs en Marijn met volle teugen van. Even door Bourbonstreet en een glimp van de Mississippi en de French Market. Een bruisende stad waar de straatjes gevuld zijn met restaurantjes, pubs en nachtclubs. Tot grote ergernis van Marijn staan er schaars geklede dames bij de deuren en lopen er travestieten door de straat…gatver…je had zijn gezicht moet zien….zou hij over 10 jaar nog zo reageren? Marijn blijft angstvallig bij me in de buurt……erg grappig. Er wordt zelfs drank op straat gedronken …dat is wel erg bijzonder voor Amerika. Ik ben helemaal in mijn element…het is hier gezellig!!!!
Lekker terug naar de camping, wat eten, spelletje en wat TV kijken. Donderdag…..de laatste dag van het jaar. Daar zijn we dan in Amerika…in New Orleans….wie kan dat zeggen. Gelukkig is het de hele dag droog. We hebben de dagkaart voor de streetcars (soort trammetje) en verplaatsen ons zo door de stad. De French market is in volle gang en elk standje verkoopt dezelfde souvenirs……die logica is bij mij ver te zoeken…….verkoop toch iets origineels….nope!
Lekker buiten lunchen met live jazz muziek. Gijs broodje krokodil, Marijn Catfish and de rest rivierkreeftjes…oh ja onze Tijn kip……is geen vis eter.
S ’middags is er een kleine parade. 1 januari is de Sugar Bowl….dan spelen de beste universiteiten American Football. De verschillende scholen halen alles de kast van bands tot wagens en cheerleaders. Ze doen allemaal hun dansje of optreden en vanuit de wagen worden kettingen gegooid. Het is echt een gekkehuis. Mensen staan te schreeuwen om kettingen …ze vechten er bijna om……………..er heerst een enorme saamhorigheid……Dan zie je ook weer hoe trots ze zijn op hun land en tradities.
Pat ving ook een ketting…komt er een oudere vrouw naar hem toe en zegt: “die ketting werd naar mij gegooid, hij is van mij……Pat kijkt heel verbaasd en geeft de ketting aan de vrouw met de woorden: “ik denk het ook”. ….een plastic ketting die er echt honderden werden gegooid……heel apart. Marijn ving een hele bos met kettingen en die werd gewoon uit zijn handen gegrist…..volwassen van kleine kinderen….hoe raar is dat.
Maar goed super om mee te maken. We hadden nog zoveel willen doen maar de avond valt en iedereen maakt zich op voor de laatste dag van het jaar. Om de avond te vullen besluiten we met de kinderen naar de film te gaan. Wanneer we een kaartje willen kopen vallen we in de volgende verbazing……….We willen naar de film van half zeven maar de verkoopster meldt ons zonder blikken of blozen dat je na 18.00 uur je 18 jaar of ouder moet zijn om naar de film te mogen…..oke….natuurlijk geen probleem…….we moeten er allemaal om lachen. Op naar de volgende bioscoop. We moeten de auto pakken maar dat doodt wat tijd. Gelukkig hebben we daar meer geluk en mogen we gewoon lekker met z’n allen naar de film……….STAR WARS IMAX 3D………kost wat maar dan heb je ook wat.
Toevallig een paar weken geleden mijn eerste Star Wars film gezien…loop er nog tig achter maar goed we gaan ervoor……ik kon het niet helemaal volgen maar het was een leuke invulling van de avond….. natuurlijk mocht een grote….een heule grote zak popcorn en een heule grote beker frisdrank niet ontbreken. Rond 22.30 terug in de stad……we sjouwen nog even door Bourbonstreet maar daar is het toch wat te druk voor de kinderen. We glippen wat tussendoor om zo een goed plekje te zoeken aan de waterkant. Op de Mississippi ligt een groot boot klaar om het vuurwerk af te schieten. Om twaalf uren laten ze de Franse lelie vallen van een gebouw en daarna barst het vuurwerk los. Wel 20 minuten lang wordt er adembenemend vuurwerk afgeschoten. Een mooi start van het nieuwe jaar. We schuifelen terug naar de auto en rond 01.30 liggen we lekker op bed.
De volgende dag lekker uitslapen en dan toch echt op huis aan. Nog een stop in Oost Texas om op zaterdag rond 11 uur thuis te zijn. Tijn heeft een voetbalwedstrijd om 10.00 uur en 12.00 en zou toch wel graag meedoen. Om 05.00 uur gaat de wekker…inpakken en rijden…alles voor de kids zullen we maar zeggen. Gelukkig heeft hij mogen spelen en gewonnen.
De was ligt weer in de kast en de kerstboom ligt buiten. De feestdagen zijn voorbij. Een nieuw jaar met nieuwe uitdagingen en avonturen staat voor de deur. We hebben er zin in.
Iedereen een geweldig 2016 en hopelijk zien we elkaar snel…..de opa’s en oma’s in Amerika en misschien ook nog wel een verdwaalde Fries of Brabander………de deur staat altijd open. Wij komen in ieder geval eind 2016 om de feestdagen met familie en vrienden te vieren. Erg leuk om naar uit te kijken.
Iedereen bedankt voor de steeds weer leuke reacties op mijn blog. Ik heb er veel plezier in om ons verhaal te delen….zo zijn we ver weg maar toch ook heel dichtbij.
Sluit ik af met het feit dat we iedereen heel erg missen maar dat we heel blij zijn dat we dit avontuur zijn aangegaan. Een ervaring voor ons gezin waar we ondanks de vele hindernissen met een goed gevoel op terug gaan kijken. Dit kunnen we ook omdat we weten dat er heel veel fijne vrienden en familie ons steunen in moeilijke tijden……en er natuurlijk zijn wanneer we weer voet op ……sorry Friesland……op Brabantse bodem zetten. Maar eerst 2016…..hoop jullie nog met vele leuke verhalen te vermoeien.

Love you’all