Toch wat tegenspoed ........

Woensdag 13 juli. Genoten van ons rustige dagje rijden we richting Logan Ohio. Een iets wat omweg omdat we via de tomtom van Rome naar Parijs worden gestuurd komen we rond 14.00 aan in het prachtige Hockinghill State Park. Als we goed en wel staan en klaar staan om te gaan hiken blijkt de auto olie te lekken. Volgens Pat zijn we klaar. Kinderen al onrustig. Schatten mama kent papa al langer dan vandaag. Eerst maar even onder die auto laten duiken en een inschatting maken van het probleem. Meestal valt het wel mee en zo niet dan gaat de auto naar de garage. Er zijn wel ergere plekken om te stranden. We zitten hier prima. Na 10 min lijkt de schade mee te vallen en is de auto waarschijnlijk oververhit geraakt nadat we een aantal hoge heuvels over moesten met dat gevaarte. Niets aan de hand. Instappen en het park in. Leuke korte wandelingen gemaakt, mooie foto’s gemaakt en genoten van de prachtige omgeving. Wat is Amerika toch mooi…ongelooflijk.
Ondertussen heb ik ook nog een mail ontvangen dat mijn CASA dochter weg is gelopen en haar kind heeft achtergelaten bij haar moeder. Ze is voor niets en niemand te bereiken. Niemand weet waar ze is en zolang ze de telefoon niet opneemt kan niemand iets voor haar doen. Het was niet dat ik het niet zag aankomen maar nu het zover is maak ik met toch wel heel ongerust. Helaas kan ik niet veel doen. Ik zorg dat ik contact blijf houden met haar moeder en probeer elke dag maar even te bellen of te texten in de hoop dat ze een keer de verstandige keus maakt om met me te praten. Ik heb er een hard hoofd in.

Donderdag 14 juli. New York komt dichterbij. De volgende stop is een camping met internet zodat Jans aan de slag kan met haar laatste opdrachten van school. Zou fijn zijn dat we dat deze week kunnen afronden.

Oh ja de vakantie liep voorspoedig. Misschien had ik dit niet zo snel moeten typen. Terwijl we net in bed liggen begint het ineens te regenen. Pat en ik in onze nachtoutfit (wat dat is laat ik aan jullie verbeelding over) de fifth wheel uit. Alle spullen onder de fifth wheel, koelkast uit de auto nog wat spullen in de fifth wheel…terwijl ik dit sta op te ruimen trekt Patrick de deur dicht en zit met zijn duim tussen de deur…daar waar de scharnieren zitten…..dat deed zeeeeeeeeer. Vlug de koude kraan open en koelen maar.
Na veel gevloek en getier toch maar proberen te slapen. 08.30 Tijn komt onze slaapkamer in en roept….kan het kloppen dat mijn plas uit de gootsteen naar boven komt? Ehhhhh nee tenzij er iets goed mis is. Pat zijn bed uit en wat blijkt. De kraan loopt nog steeds in de gootsteen. Vergeten uit te zetten na het koelen van zijn duim. De hele nacht heeft de kraan gelopen. We hadden de afvoer naar buiten niet open gezet dus alles heeft zich opgeslagen in de tanks en toen de tanks vol waren kwam het via allerlei kanalen naar binnen en buiten. Het hele keuken blok is zeiknat. We zitten op verschillende plekken zonder stroom. Volgens de man kunnen we weer mega schade hebben. Na een half dagje dweilen, poetsen en drogen lijkt de schade mee te vallen…..gelukkig. Nu moet ik wel eerlijk bekennen dat we de schuld van de lopende kraan eerst bij de kids hebben gelegd. Natuurlijk hadden ze heit niet gedaan. In een verloren moment vraagt Janneke ineens aan Patrick. “papa heb jij vannacht geschreeuwd”? Ehhhhhhh ja….je vader zat met zijn duim tussen de deur………en toen heeft hij zijn vinger onder de koude kraan gehouden en dus niet uitgezet. Dader gevonden…oeps…LOL.
Toch maar weer op pad. Vandaag moeten we op zoek naar een camping met goede wifi. Rond drie uur rijden we PINE COVE RV RESORT op. Ik heb altijd het idee dat wanneer er resort voor tussen of achter staat dat je de hoofdprijs mag betalen. Maar goed voor ons meisje doen we alles. Voor de boys een mega zwembad dus voor ieder wat wils. Wanneer Pat en ik even de buurt gaan verkennen met de auto komen we erachter dat de remmen aan vervanging toe zijn (nogal een schurend geluidje). In het dorp is toevallig nog een Ford garage “open” en we maken een afspraak om de volgende ochtend de auto te brengen. Weer 425 dollar lichter maar de auto remt als een zonnetje. Janneke heeft ondertussen de hele nacht doorgewerkt en ging pas om 05.30 in de ochtend slapen. Helaas nog niet helemaal klaar maar het einde is in zicht. Twee finals gemaakt en haar research paper is bijna klaar.
We pakken de boel weer in en rijden richting Harrisburg. We komen in het drukke gedeelte van Amerika en een camping vinden is een uitdaging. Net voordat we vertrekken krijgen we het verlossende telefoontje. In Jonestown is nog een camping voor twee nachten (AOK campground) . Onderweg regelen we nog even een camping bij New York. Nou ja op een uur rijden van New York. In de buurt is niets meer te krijgen of voor 120 dollar per nacht….beetje aan de hoge kant.
Eerst maar even genieten van de omgeving rond Harrisburg. Aangekomen op de camping blijkt het net overgenomen te zijn. De oude eigenaar heeft de deur dicht getrokken en gedacht zoek het maar uit. Er is een prachtige camping van te maken maar de camping is voornamelijk gevuld met de wat armere bevolking uit de omgeving. Super aardige mensen maar de zooi om de kampers is nu niet echt een visitekaartje....we hebben stroom, water en zwembad. We klagen niet.
Tijn is gek op Hersey chocolade en als je in de buurt van Hersey komt moet je er even een bezoekje brengen. Het hele dorpje is gebouwd in en om de chocoladefabriek. Ales draait om chocolade. Zelfs de lantaarnpalen schijnen licht door de Hersey kisses. Er is een Hersey pretpark, chocolate world, chocolate spa...je kunt het zo gek niet verzinnen. Echt grappig om even doorheen te rijden en wandelen. Harrisburg is bekend om zijn grootste stenen burg met treinrails en het Capitol. Verder niet veel te beleven.
Morgen door naar New York.....(17 juli)