NEW YORK CITY - Reisverslag uit Wichita Falls, Verenigde Staten van Fam Musters - WaarBenJij.nu NEW YORK CITY - Reisverslag uit Wichita Falls, Verenigde Staten van Fam Musters - WaarBenJij.nu

NEW YORK CITY

Door: Anke Musters

Blijf op de hoogte en volg Fam

26 Juli 2016 | Verenigde Staten, Wichita Falls

Vroeg uit de veren. New York here we come. Ons Jans had nog wat aan haar summerschool gewerkt en was het bed niet uit te krijgen. Met een iets wat slechte start vanwege een ochtendhumeur hier en daar zaten we dan toch om 8.45 in de auto. Rond 12 uur komen we aan op de camping. Black Bear in Florida NY. De prijs doet ons geloven dat het een geweldige camping is. De rit er naar toe is prachtig, de ingang is prachtig maar als we dan op het kampeergedeelte komen is het gewoon rijen dik; campers, fifth wheels, bussen en trucks…..lijkt wel een festival terrein. Maar we hebben wifi.. kunnen de kids pokomon’s zoeken en ik natuurlijk mijn blog bijwerken.
Parkeren, eten, inpakken en wegwezen. Doel van vandaag……SHOPPEN in Soho. Bij de receptie krijgen we een route beschrijving hoe we het beste kunnen rijden en waar we het beste kunnen parkeren. Uurtje rijden.
Na een driekwartier zien we de skyline van New York. Eerst even 15 dollar betalen om de George Washington burg over te mogen. Dan op zoek naar de parkeerplaats. Wat een verkeer, wat een wegen.......oeps de afslag gemist…..wat nu. Nou dacht Pat we gaan cruisen door Manhatten en parkeren daar wel ergens. Ergens in mijn hoofd zei al een stemmetje…..”slecht idee”…….. Nou dat hebben we geweten. Overal auto’s, fietsers, voetgangers….geen regels, we rijden lekker door rood, we schieten voor, we gaan gewoon stil staan, we parkeren dubbel. Van voren hoor ik af en toe: “leuk he nu zien we Manhatten by car…..gaat een stuk sneller. Ik heb niet veel gezien. Zat met mijn handen voor mijn ogen of was me druk aan het maken over het gedrag van de verscheidende verkeersdeelnemers. Natuurlijk geen parkeerplaats te vinden. Dan maar over de Manhatten Bridge en weer terug over de Brooklyn Bridge. We zijn in Chinatown…laten we daar een plekje zoeken. Ineens op de rem, we staan links maar gaan rechts….waarom? Nou hier kunnen we parkeren. In een klein straat is een betonplaat waar een kleine Chinees valet parking aanbiedt. 12 dollar per uur. ZO WE STAAN. Even op adem komen en tot rust komen. Wat een hectiek. Misschien toch een beter idee om morgen een parkeerplaats buiten de stad te nemen. Het is maar een idee. Nog even naar de Manhatten Bridge om een mooie foto te maken want van uit de auto is het toch wat minder succesvol, even genoten van een groep jongens die geweldig atletisch waren en natuurlijk lekker gegeten in Chinatown bij de Vietnamees. Allemaal een betaalbaar gerecht maar Marijn dacht ik pak een gerecht waar geen prijs achter staat. Gebakken vis met zoetzure saus. Wij waren al lang en breed klaar met eten toen Marijn zijn gebakken hele vis met kop en staart voor zijn neus geschoven kreeg. Het was een prachtig gezicht en een hele bevalling om hem op te eten. Maar lekker…….mag ook wel voor 30 dollar. Inderdaad special price.
Gelukkig de auto weer terug gekregen bij onze vriend de Chinees en terug naar de camping.
Maandag 18 juli. Vol goede moed stappen we rond 10.00 in de auto. We hebben een Park en Ride gevonden (tip van iemand op het internet). Goede voorbereiding, adres, nummer. Wie maakt ons wat. Aangekomen bij de Park en Ride. VOL. Ja dat kan natuurlijk ook. Ehhhhh wat nu. Een volgende proberen. Iets verder terug maar nog steeds in de buurt van New York. Na wat rondjes vinden we een plekje. 10 dollar parkeren en 1 buskaartje (retour). Nog vijf bus tickets. Een hele uitdaging. Apparaat slaat op tilt. 10 dollar erin, geen ticket. Gelukkig komt er meteen hulp. 10 dollar gered uit het apparaat. Herkansing….Gelukt. Nu nog steeds die 5 bus tickets. Kunnen alleen maar 1 voor 1 gekozen en betaald worden……handig. Nou 20 min later eindelijk klaar voor de trip naar New York. Als we in de bus staan blijken we de goedkoopste parkeerplek te hebben gevonden in NY en omstreken met bewaking. Voor ons is het wel duur want we moeten nog 5 bus tickets extra maar goed we staan. We stappen uit praktisch op Broadway, GEWELDIG. Van Broadway naar Time Square, naar Ground Zero ( erg indrukwekkend), naar het vrijheidsbeeld. Op het moment dat we de Ferry willen pakken breekt er noodweer uit. Toch maar geen bootje richting het vrijheidsbeeld. Na een half uurtje gaat de storm weer liggen en kunnen we weer de straat op. Wat een ravage, omgevallen bomen, bergen afval (gewoon te vies voor woorden) overal brandweer en ziekenauto’s die de stad amper doorkomen. Je moet hier geen hartaanval krijgen want ik ben er bijna van overtuigd dat je het niet gaat halen. Geen doorkomen aan in deze stad. Na een 7 uurtjes slenteren door de stad is de puf eruit. Pijn aan de voeten en moe. We besluiten terug te gaan naar de camping. Even kaartjes voor de metro halen. Weer moet je ze 1 voor 1 uit het apparaat halen. Wat een systeem. Achter ons staan de Amerikanen geduldig in de rij maar de irritatie is van het gezicht af te lezen. Wie verzint dat dan ook…..Ik heb me vooral vaak verbaast in New York. Je verwacht een hyper moderne stad maar bepaalde dingen in het dagelijkse leven zijn slecht geregeld. Slechte wegen, oude tunnels , oud metro netwerk, geen moderne systemen om bv kaartjes te kopen voor bus, trein en metro, veel afval op de straten en veel zwervers (dat had ik dan wel weer verwacht).
Het is ook een stad die elke dag volloopt met verkeer, geen doorkomen aan. En als klapper eten bij Mc Donalds waar de kakkerlakken over de grond liepen.......zo goor.
Al met al een indrukwekkende dag. Heel bijzonder om in New York te zijn. Dag drie in New York staat in het teken van Central Station, Central park en SOHO. Nou gingen die eerste twee dingen prima maar shoppen met 2 vrouwen en 4 mannen waarbij er minstens de helft er een mega hekel aan hebben niet echt een happy moment. Met een stalen gezicht zeggen ze elke keer. Nee hoor ga lekker naar binnen, wij wachten wel…..het gezicht erbij en de ongeduldige blikken die steeds weer de winkel in keken…..na 3 winkels de moed maar opgegeven. Een musical stond ook nog op het programma voor vandaag. Al dagen bezig om leuke musical met betaalbare tickets te vinden. Nou dat is mislukt. Dan maar gezellig uiteten.
Zouden we hier nog dagen kunnen vullen, waarschijnlijk wel maar we hebben de kinderen een idee gegeven van deze bijzondere stad. Misschien kunnen ze er later nog eens terug. Het staat bij mij in ieder geval nog steeds op mijn te doen lijstje (leuk met mijn mannetje, dacht ik…..zegt ie doodleuk……”Ben er nu twee keer geweest meer dan genoeg”…..een vriendin dan maar…..Vrijwilligers???
Zo en nu even rust. Zon, zee en strand. Een camping vinden valt niet mee langs de kust. We stranden op Hammonasset Beach Sate park, Madison Connecticut. Wanneer we aankomen krijgen we te horen dat we geen elektriciteit hebben en water kunnen op een centraal punt afnemen. Commentaar van de boys. Geen elektriciteit, dus geen telefoons opladen, geen airco ect…..het liefst verder voor een andere camping. Weer een momentje als ouders dat je denkt waar ging het mis, wat hebben we verkeerd gedaan. Verwend….ben je gek…beetje maar. Conclusie…ja doen we…..lekker rustig. We staan op een prachtig veld vlakbij het strand. Ook vlakbij het sanitair waar we als we een beetje creatief zijn toch af en toe de telefoons kunnen opladen en ik Patrick ’s morgens toch van een lekker kopje koffie van vers gemalen bonen kan voorzien.
Ze hebben een invalide toilet/douche……….kun je rustig wat tijd doorbrengen, heeft niemand door dat je eigenlijk je telefoon aan het opladen bent.
Uiteindelijk toch twee dagen blijven staan. Kinderen vonden het geweldig. Zwemmen in de zee, zandkastelen bouwen, elkaar ingraven, tot het donker is met de bal spelen op het strand en zelfs vrienden maken (Russisch ).
Eigenlijk stond Maine op het verlanglijstje maar de hele weg naar boven vond Patrick uiteindelijk toch te ver. Liever elke dag een paar uur rijden dan te ver doorrijden en te weinig tijd door kunnen brengen bij de Great Lakes.
22 juli….nu we de route hebben aangepast gaan we in kleine hopjes richting de Niagara Falls. New York state is de staat van de watervallen. Overal waar we rijden prijzen ze hun grootste, langste, mooiste, wildste…whatever watervallen aan.
De reis verloopt ondertussen iets minder soepel omdat we afwijken van de planning. Ja en dan heeft mams ineens geen campings meer voor het uitzoeken. Oeps dat wordt zoeken en bellen in de auto. Gelukkig heeft Pat een Iphone met een geweldig abonnement. We vinden in een boekje Amazing road trips the Finger Lakes Loop (langs wijngaarden en door dalen en ravijnen). De beroemdste watervallen zijn daar Devil’s kitchen and Lucifers Falls. Mega druk in het weekend dus we besluiten het weekend door te brengen in Catskill Country. Bij toeval vinden we een prachtige camping Russel Brook Campground) die nog een plekje heeft voor twee dagen. Omgeven door bossen, meren en rivieren rijden we er naar toe. Prachtige plekken die in Nederland, als je ze al kunt vinden, onbetaalbaar zijn. Hier leeft arm en rijk door elkaar op de prachtigste plekken. Ik vind heel veel van Amerika maar qua natuur is het adembenemend mooi.
Wat zwemmen, dammen bouwen in de rivier, een bezoekje aan plaatselijke festivals, worstje bakken boven het vuur, bijna van het dagelijkse leven afgesloten omdat er nauwelijks bereik is voor de telefoons…..mama weer blij, kinderen iets minder……maar de kinderen spelen en genieten. Gelukkig ze kunnen het nog. Jaja ik weet het, ik word oud, maar soms is het toch echt heerlijk om te communiceren met kinderen zonder telefoon.
Ik mis wel het zomercarnaval in Den Dungen. Dat is dan wel weer erg jammer. Maar ja je kunt niet alles hebben zullen maar denken. Ik zit hier nu lekker met mijn laptopje op de knieën, 30 graden, zonnetje, midden in de bossen, borreltje erbij en een man die hout aan het hakken is omdat er eten op tafel moet vanavond …..zou het voor geen goud willen missen.

  • 26 Juli 2016 - 08:38

    Yvonne Van Rozendaal:

    Anke, wat kun jij toch heerlijk schrijven! Steeds als ik je verslagen lees, doe ik dat met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik lees en t voelt of je er zelf bij bent en t meemaakt. Geweldig! Ga vooral door met genieten van het land en laat die Amerikanen maar voor wat ze zijn. Nog maar efkes en dan kun je weer genieten van de prachtige Dungense Wielen en dijkjes. Heel veel groetjes uit Schijndel. En nee, ik hoef niet zo nodig met je naar New York: na jouw beschrijving heb ik het al gezien :) Doe mij t Dungens Carnaval dan maar, dat ken ik nog niet, haha

  • 26 Juli 2016 - 11:37

    Tine-jos:

    lieve allemaal. Jullie hebben het nodige weer meegemaakt. Wij verbazen ons nergens meer over. Blijf genieten en laat ons meegenieten door het schrijven van deze blogs.
    Kus voor allemaal. Tine Jos

  • 02 Augustus 2016 - 20:35

    Familie Krijnen:

    Fijn dat ik nu eindelijk tijd heb om jullie verhalen te lezen. Sommige dingen heb ik al gehoord via oma, maar wat is het leuk om te lezen. Ik vraag me echter steeds meer af wie het grootste gat in zijn/haar hand heeft in de familie. Ik vind Pat aardig in de buurt komen: parkeren voor 12 dollar per uur!
    Verder meld ik me bij deze aan om een keer met jou, Ank, naar NY te gaan! Wil ik heeeeel graag en Paul natuurlijk niet, dat is te ver weg, te duur, niks aan.
    X

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Verenigde Staten, Wichita Falls

Mijn eerste reis

Recente Reisverslagen:

30 Juli 2017

Naar HUIS

02 Juli 2017

Weer thuis

21 Juni 2017

Canada

16 Juni 2017

Eindelijk in Canada

12 Juni 2017

Weer op pad
Fam

Sinds 6 augustus 2014 zijn we met ons gezin naar Wichita Falls Texas USA verhuist. De komende drie jaar kun je onze dagelijkse beslommeringen, avonturen, belevenissen volgen.

Actief sinds 17 Aug. 2014
Verslag gelezen: 511
Totaal aantal bezoekers 159794

Voorgaande reizen:

17 Augustus 2014 - 31 December 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: