Wanneer ik "nog 12 weken" opschrijf heb ik de neiging om te stoppen met schrijven en als een gek dingen te gaan doen die allemaal nog zijn blijven liggen en op mijn lijstje staan. In het begin heb ik vaak geschreven dat ik het druk had met niets doen. Nu zijn de dagen zo gevuld met van alles en kom ik echt helemaal niet toe aan de dingen die moeten gebeuren...hellllllp.
Ondertussen is er weer veel gebeurd. De verhuisbedrijf is geweest en heeft gekeken of alles weer mee terug kan. Normaal gesproken verzamel je nogal veel in the USA maar wij waren het eerste gezin in haar lange loopbaan die met minder naar huis ging dan dat we waren gekomen. Ja dacht ik bij mezelf jij weet niet hoe klein onze huizen zijn in Nederland en al helemaal niet hoe klein mijn huis is op de dijk....lol...we passen er zelf niet eens in. We zijn al druk zoekende naar een caravan of zoiets om in de tuin te zetten zodat we in ieder geval allemaal kunnen slapen.....tips zijn welkom trouwens en delen mag. Maar goed dat is even wat anders. Ik heb ineens wel de neiging om vanalles te kopen wat hier goedkoper is...je kunt het maar hebben. We mogen een auto vervoeren van defensie maar die mag niet groter zijn dan.......je raadt het al de grootste auto die we hebben is te groot...chips moeten we de overtocht van die auto zelf betalen.....grrrr. Wie krijgt dan ook vier kinderen. Ik had beter moeten weten....maar goed ik zou ze voor geen goud willen missen. Sinds eind april zijn ze thuis. We hebben afscheid genomen van school. De belangrijkste STAAR testen waren binnen en de laatste week school hangt van niets doen aan elkaar. 4 maanden vakantie....Nou niet helemaal. De kinderen hebben online pakketten om zich voor te bereiden op het onderwijs in Ned. Elke ochtend op tijd het bed uit....eten..en dan aan het werk. Het stuit soms nog op wat weerstand maar tot nu toe zijn ze erg goed bezig. Het lijkt alsof ze er zelfs lol in hebben.
Of het nou in Tucson is of in Witchita Falls...op de computer werken kan overal. Ons tripje naar Tucson was erg leuk. We zijn daar met z’n vijven op ons gemak naar toe gereden en onderweg wat leuke stops gemaakt. Janneke had het druk met de laatste loodjes en is bij Tonia gebleven. We hebben met en zonder Pat van alles gedaan......Sedona, Tombstone, Mount Lemon, dessert museum, shoppen...echt heerlijke tien dagen. Pat mocht ondertussen werken en heeft in een dikke week zijn cursus op de F16 weer gehaald. In juli nog een keer terug en dan is hij klaar voor zijn werk in Nederland. Vrijdag 4 mei zat de vakantie er weer op en zijn we terug gereden naar Witchita Falls. Ik het eerste stuk en Tijn het tweede stuk (hij mag alleen rijden in Texas). Twee dagen rijden dus wel lekker wanneer je het samen kunt doen. 5 mei hebben we mijn ouders op gehaald vanaf het vliegveld. Ook hun laatste trip naar Witchita Falls. Wel een hele bijzondere want ze gaan Janneke haar graduation bijwonen. De ouders van Patrick komen komende dinsdag. Voor ons maar zeker voor de opa’s en oma’s een bijzondere ervaring. Wij vinden het fantastisch dat ze erbij kunnen zijn. Ons Janneke is sinds klaar met haar studie. Ze heeftalles goed afgesloten maar wacht nog op haar oh zo belangrijke cijfer voor bijbel. We kunnen niet wachten... De afgelopen dagen heeft ze wat moeite gehad met het indelen van haar dagen....enigszins last van verveling. Maar goed dat we gaan reizen kan ze lekker genieten. Geen laptop mee, geen studie onderweg....wat zullen we allemaal genieten.
Komende maandag gaan mijn ouders en Patrick getuigen zijn van mijn graduation on the Civilian Police Academy….ja ja het zit erop. Wat een leuke avonden en wat hebben we veel gedaan, geleerd en mogen ervaren. Een opleiding om nooit meer te vergeten en jammer dat het voorbij is.
Afgelopen donderdag was mijn overbuurvrouw jarig. Een Deense waar we regelmatig mee omgaan. Ze had me uitgenodigd voor suhsi, borrels en the hottub. Nou daar zeggen we geen nee zeggen. Nou dat was me een avond. 5 meiden in een hottub met Aperol….was erg gezellig…moest de volgende dag even bijkomen.
We hebben dit weekend getuigen mogen zijn van een confirmation van een Noors vriendje van Gijs en Marijn. Bijzonder om een traditie van een ander land te mogen bijwonen. Ik ben er wel achter dat wij als Nederlanders weinig tradities hebben of nog uitvoeren. Jammer want het is wel belangrijk om trots te zijn op je land en dit uit te dragen.
20 mei beginnen we aan onze trip naar Alaska. We hadden onze Fifth Wheel verkocht maar de man heeft zich terug getrokken. 1000 dollar rijker maar geen zekerheid dat we naar Alaska kunnen. Ach ja, we zien wel hoe ver we komen. Het gaat hoe dan ook een prachtige reis worden. Natuurlijk probeer ik onze laatste avonturen in dit prachtige land met jullie te delen…wanneer we internet hebben.