Weer op pad

7 juni. Een goede nachtrust doet wonderen. Ondanks dat de zon niet schijnt hebben we er weer zin in. Na een heerlijk ontbijt en wat rommelen….want de heater van de fifth wheel werkt ook niet meer na behoren…gaan we weer op pad. Pat heeft een state forest gevonden met prachtige watervallen een uurtje verderop. Gijs en Marijn hebben geen zin en blijven lekker met hun mobiele telefoon in ondertussen omgedoopte yurt tot “yurt for the teenagers”. De office kent onze kids ondertussen en laten ze ook na sluitingstijd er heerlijk in vertoeven. Als ze de boel maar netjes achterlaten en afsluiten. Ondertussen zijn we in Nederland ook op zoek naar een Yurt. Een prima plek om te wonen wanneer we aan het verbouwen zijn. En als we klaar zijn is het een prima “hang Yurt” voor de jeugd. We hebben al een bod gedaan maar iemand had tot 23 juni een optie….jammer maar wie weet.
Dat even terzijde. De weg naar de watervallen is weer prachtig. Het laatste stuk in de bossen (Elliot state forest) is een onverharde weg naar werkelijk de middle of nowhere…..volgens mij komt hier bijna nooit iemand alleen de mensen die er wonen. Prachtig wonen maar ik zou gek worden van eenzaamheid. Zo ver van de bewoonde wereld. We belanden in Golden en Silver Falls state park. Het heeft 3 trails….2 naar the Golden Falls (upper en down) en 1 naar de Silver Falls. Beiden watervallen zijn echt prachtig. We raken niet uitgekeken en maken de mooiste foto’s. Op de terugweg besluiten we mosselen te gaan steken op de dam bij het strand. We pikken Gijs op om mee te gaan. Marijn wil niet mee, want hij lust toch geen mosselen. Bij het strand aangekomen staat er een flinke wind en lijkt het vloed te worden. Het begint wat te regenen dus we moeten opschieten. Janneke en Tijn maken mooie foto’s van de omgeving en de prachtige zeesterren en Gijs, Patrick en ik steken mosselen. Met twee zakken vol begeven we ons weer naar onze caravan. Na een klein uurtje staat er, dankzij mijn mannetje, weer een heerlijke maaltijd op tafel.
10 juni. De auto is klaar en we kunnen weer op pad. Nou klaar? De transmission is gemaakt maar de airco doet het nu niet meer. Niet erg omdat we naar het noorden reizen maar wanneer we naar het zuiden reizen, kunnen we niet zonder….Weer een reparatie van rond de 3000 dollar. Gaat lekker zo. Pat zag ook nog dat er een band van de fifth wheel aan vervanging toe was. Even de reserveband eronder want die zou goed moeten zijn en dan zo snel mogelijk even nieuwe banden regelen. De wekker op 7.30 en 0m 09.00 in de auto. Rond 11.00 een enorme knal, net wanneer ik een camping aan het regelen ben. Klapband. Het reservewiel was toch geen toppertje achteraf. We staan naast een mega drukke weg. Bijna te gevaarlijk om een band te verwisselen maar we hebben geen keus. Janneke en ik krijgen de opdracht om 100 meter verderop het verkeer te waarschuwen zodat ze wat zachter rijden. Ik denk dat onze rokjes niet kort genoeg waren want negen van 10 auto’s knalden gewoon lekker door. Ineens zie ik een truck de vluchtstrook op rijden…ik schreeuw naar Janneke dat ze aan de kant moet….Pat zag het ook en was ook al in de modus van ren voor je leven. De automobilist in de auto beseft ineens hoe eng het er voor ons uit ziet en zet zijn zwaailichten aan…..het is de politie. Hij verontschuldigde zich meteen want zijn bedoeling was om ons te helpen. Hij kon met zijn zwaailichten het verkeer wel waarschuwen dat ze zachter moesten rijden. Dit gaf meer rust en Patrick en Tijn konden aan de slag. Het duurde ff maar na een half uurtje zat de oude band er weer onder. Nu meteen op zoek naar een bandenspecialist. Degene die we moesten hebben zou om 12.00 uur sluiten en we zouden er om 11.57 zijn. Het team van de bandenspecialist stond klaar om ons met vier man sterk weer de weg op te helpen. In 20 min stonden we twee banden rijker/armen weer op de bandjes om door te gaan. Echt geweldig…kost wat maar dan heb je ook wat. Ik weet niet waarom ons dit allemaal moet overkomen maar zoals Opa Hennie altijd zegt. Als je niets onderneemt gebeurt er ook niets. Een waarheid als een koe maar ik word er wel wat moedeloos van. Rond 15.00 komen we veilig aan op onze camping. Omdat we een week hebben verloren, met de auto, moeten we keuzes maken in Oregon. Jammer want het is echt een hele mooie staat. Veel bossen en heel groen. Het regent dus ook veel…..iets minder mooi. In de buurt van Portland zijn prachtige watervallen. Je rijdt langs de Columbia river over de 30 en komt langs wel 7 watervallen. De twee mooiste volgens de kenner zijn Multnomah Falls en Wahkeena Falls. De route er naar toe is eigenlijk nog mooier dan de watervallen. We hadden in Coos Bay natuurlijk de verborgen Silver en Gold watervallen gezien en die waren echt prachtig. Waarschijnlijk omdat er niemand was hebben die watervallen meer indruk gemaakt. Deze plek was erg toeristisch maar ondanks dat toch wel de moeite waard. Op de terugweg nog even lekker uiteten bij de Thai/Japanner en terug naar de camping. Morgen weer terug naar de kust. Pacific Beach vlakbij Olympic National Park.
11 juni. Op tijd vertrokken richting de kust. Na een uurtje of 5 arriveren we op the Navy Base Pacific Beach Resort. Nou dat klinkt toch als muziek in de oren. Zon (check…15 graden), zee en strand (check, check). En wat doen we als we zon zien….korte broek aan en naar het strand. Pat haalt het zelfs in zijn bol om te gaan kite surfen. Ik bewonder zijn doorzettingsvermogen want na een aantal jaren lukt het hem nog steeds niet op die plank te gaan staan….het ligt aan de kite….te klein…kan hem niet uit het water tillen. Ik geloof het meteen want dit is in ieder geval steeds het probleem. Jans probeert het ook…is wat lichter…maar ook zij komt niet op de plank uit het water…..tja, ik weet het niet….. Koud hebben ze het wel na een uurtje stuntelen. Gijs en Marijn wagen het ook nog even in de zee maar komen redelijk blauw aangelopen terug. Tijn en ik leggen onze handdoekjes wat uit de wind en genieten van de heerlijke zonnestralen. Na een paar uurtjes strand even met de auto over het strand rijden…waarom…nou gewoon, omdat het kan en mag. Op de basis is van alles te doen. Er is een game room, goed internet (heeeeeeel belangrijk), een bios, bowlen, gelegenheid met wasmachines (altijd handig), volleybalnet, horse shoe, corn hole, levensgroot schaakbord e.d. We hoeven ons niet te vervelen. We hebben in ieder geval even met z’n allen een filmpje meegepikt (Boss baby), erg grappig.