Amerika op zijn best

Natuurlijk genieten we enorm van de typische Amerikaanse gewoontes en tradities.
Gijs speelt op dit moment American Football. Hij is first runningback. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik moet uitleggen welke positie dit is maar het komt erop neer dat Gijs de bal krijgt aangespeeld en dan een route moet zoeken om de bal zover mogelijk naar de andere kant van het veld moet brengen. De tegenpartij mag hem op allerlei manieren naar de grond toe werken. Wat schets onze verbazing en ook van de coaches dat Gijs hier behoorlijk goed in is. Hij is snel, nergens bang voor en durft zich dwars door de tegenpartij te wringen. Geweldig om te zien. Hij maakt regel matig een Touchdown (6 punten) en is hierdoor de ster van zijn team. Dit is ontzettend goed voor zijn zelfvertrouwen. Gijs heeft zelfs deze week mee mogen spelen met het A team. Hij had indruk gemaakt en mocht mee met de belangrijkste wedstrijd van het jaar.
Elke week zit de tribune vol met fanatieke ouders, de chearleaders doen hun al wel bekende dansje en yell….Zo trots op hun sport waar ze al jaren wereldkampioen van zijn….LOL
Deze weken is het op de verschillende scholen Homecoming. In deze week wordt de belangrijkste wedstrijd van het football seizoen gespeeld. Scholen zijn versiert in de kleuren van de school, elke dag kleden ze zich in een bepaald thema en aan het eind van de week is the game en the dance. Bij Tijn op school wordt de dag van the game niet gesproken. De lessen worden in stilte gevolgd. Dit om hun stem te sparen die ze ’s avonds zo hard nodig hebben om hun team aan te moedigen. En dat ze schor thuis komen. Overvolle parkeerplaatsen en stadion. Gezinnen eten vooraf aan de wedstrijd op de parkeerplaats. Ze brengen een BBQ mee en eten in de klep van de truck (Tailgate). Erg leuke traditie. De sfeer is top.
The dance is a big thing. Het is belangrijk dat je een date hebt en natuurlijk een mooie jurk. Cocktail deze keer. Moet wel aan allerlei codes voldoen (in ieder geval bij Janneke op school). Niet korter dan een dollarbiljet boven de knie, niet te bloot….whatever…een heel A4tje vol.
Een paar weken geleden ben ik al met Janneke, twee vriendinnen en twee moeders naar Dallas geweest om te shoppen. Meiden voorop, paskamers vol met jurken en wanneer geld geschokt moest worden wisten ze ons te vinden. Hoe meer glitters hoe beter. ZOOOOOOOOOOOOOOO lelijk. Het is heel moeilijk om een beetje leuke jurk te vinden volgens Europese maatstaven dan. Maar het is gelukt. Jans heeft haar jurk en is klaar voor the dance. De avond vooraf aan the dance komen 5 meiden logeren. Er zullen dan allerlei kapsels en make-up uitgeprobeerd worden. Onze slaapkamer is dan een mega grote bende van kleding, make-up en giechelende meiden. De dag van the dance doen ze het allemaal nog eens dunnetjes over om ’s avonds met z’n allen naar the dance te vertrekken. Deze keer met eigen auto want ze hebben ondertussen allemaal hun rijbewijs. Jaja ook onze Jans.
16 jaar……een jaartje rijles van papa….theorie cursus…..achteruit inparkeren en een rondje om de kerk. Een rijbewijs bij een pakje boter zouden wij zeggen. Maar dit even terzijde….ik dwaal af.
Wat ook een traditie is bij Hom coming is the MUM. Google vertelt me dat het al een hele oude traditie is. Het is begonnen als een cadeautje van een jongen aan een meisje die samen naar the dance gingen (een chrysant=een corsage zoals wij dat kennen). Tegenwoordig zijn ze groot…enorm groot (zie foto’s onderaan verslag).
Het is de bedoeling dat de jongen zijn moeder vraagt er 1 te maken of je laat ze maken. Er zijn gespecialiseerde MUM makers (je schijnt er schatrijk van te kunnen worden). Voor de jongens zijn er garters. Een kleine mum die om de arm gedragen wordt en past bij de Mum van het meisje. Marijn had dit jaar ook een date dus de oma van het meisje sprak me aan of ik al aan een Mum gedacht had…. Nu wist ik gelukkig wat het was omdat Janneke er vorig jaar ook 1 had gemaakt maar dat er voor de jongen ook iets bestond was me geheel ontgaan. EHHHHH NEE en ik denk ook niet dat Marijn dat heeft gedaan en dat hij z’on ding gaat dragen. Nou ik had het mis. Ja hoor dat doe ik wel zei hij quasi nonchalant. Fijn twee dagen voor the dance moesten we nog aan de slag. Oma en ik op pad voor de spullen om een Mum en Garter te maken. Compleet verloren liepen we rond. Geen van beide wisten we eigenlijk wat we nodig hadden laat staan dat we wisten hoe het moest. Maar geluk moet je afdwingen. Mijn oog viel op een poster met daarop: gratis cursus Mum making. Opgeven bij de kassa. Zo gezegd zo gedaan. We moesten een half uur van te voren komen. De cursusleidster zou ons vertellen hoeveel en wat voor spullen we nodig zouden hebben en daarna konden we aan de slag. Geweldig…in mijn laatste jaar heb ik geleerd om een mum en garter te maken. Een oude Texaanse traditie. Waar het voorheen een chrysant was zijn het nu enorme corsages….het begint ongeveer bij 30 dollar maar 300 dollar is ook geen uitzondering. Toen wij moesten afrekenen aan de kassa waren we in totaal ook 100 dollar kwijt….als voor de traditie zullen we maar zeggen.
Janneke heeft er ook 1 gemaakt op school. De spullen waren groots ingekocht dus zij was klaar voor 25 dollar.

Even iets anders. Pat is nu ook beroemd en berucht in Wichita Falls. Hij heeft met een leuk artikel en een paar leuke foto’s in de lokale krant gestaan. Het artikel gaat over het reilen en zijlen op Sheppard en de samenwerking tussen Amerika en de NAVO.

Jans heeft haar rijbewijs gehaald op 6 oktober 2106 in de leeftijd van 16 jaar…………Een ticket voor vrijheid. Na het behalen van haar rijbewijs heeft ze Patrick naar het werk gebracht en alleen naar huis gereden. Ik kan je vertellen dat ik heel blij was dat ze thuis was. De volgende dag wilde ze natuurlijk graag alleen naar school. Doodleuk zei Patrick toen ik klaar stond om the boys naar school te brengen; “Jans kan haar broertjes ook brengen kun jij lekker thuis blijven”….wat was ik blij toen ze een sms stuurde met de mededeling dat ze veilig op school was aangekomen en dus haar broertjes ook. Heb ik last van het overbezorgde moedersysndroom……ik vrees van wel. Moet nog even wennen aan het idee dat onze kleine meisje kan gaan en staan waar ze wil zonder dat ik haar hoef te brengen en halen.

De eerste rapporten zijn weer binnen. Geen onvoldoende op de rapporten en alleen maar positieve reacties van de leerkrachten. De boys zijn sociaal, tonen inzet en wat vooral opvalt is dat ze vragen stellen wanneer ze iets niet snappen. Een aantal leerkrachten gaf aan dat de jongens een verrijking zijn voor de klas. Amerikaanse kinderen zullen niet snel zeggen dat ze iets niet snappen. Nu onze kinderen aangeven dat ze dingen niet snappen durven meerdere kinderen aan te geven dat ze het niet helemaal begrijpen. Nou leren ze toch nog iets van elkaar. Een klein negatief puntje….ze praten veel teveel in de klas. Van wie zouden ze dat nu hebben….moet dus aan gewerkt worden.

Wat we niet meer verwacht hadden is toch nog gebeurd. We hebben visite. De ouders van Patrick miste ons en hebben de oversteek maar weer eens gemaakt. De vijfde keer alweer. Twee weekjes lekker familie om ons heen. Kids genieten van hun aanwezigheid en ik vind het heerlijk dat er altijd iemand thuis is. Lekker samen eten, borrelen en kleine uitstapjes maken. De koffers van opa en oma waren deze keer ook weer gevuld met veel lekkers uit Nederland. De komende maanden hebben we weer genoeg te snoepen.

Patrick en Tijn zijn naar de wedstrijd van de Dallas Cowboys (football) geweest. Al vroeg op pad om niets te missen. Wat hebben ze genoten. Heel veel mensen komen op de been om in de buurt van het stadion of in het stadion de wedstrijd te volgen. De mensen zonder kaartje parkeren hun truck, BBQ’s, smokers en tv’s op een grasveld en maken er met vrienden en bekenden een top dag van. De BBQ draait overuren en gezellige muziek komt uit allerlei speakers op het terrein. Tijn en Patrick waren echt super onder de indruk van de grote aanhang supporters. De wedstrijd was ook een hele belevenis…90.00 mensen…en voor het decibel wat ze produceren zijn oordoppen geen overbodige luxe. Natuurlijk maakte de chearleaders in de pauze de meeste indruk op mijn mannetje….slank, lange haren, schaars gekleed en een goed karakter…..ik hoorde hem in zijn slaap nog steeds Stephanie en Melanie roepen…..
Al met al de mannen hebben genoten. Een ervaring die ze niet snel meer zullen vergeten.

Verder zijn Tijn en Ik een jaartje ouder geworden. We hebben het alleen met het gezin gevierd. Lekker uiteten en proosten op weer een mooi jaar. Wanneer we in Nederland zijn halen we het driedubbel dwars in.

De laatste weken van de zomer zijn hier wel aangebroken. De ochtenden en avonden worden frisser maar overdag behaalt het nog een heerlijk temp tussen de 25 en 30 graden. Eind oktober slaat het weer vaak om. We wachten af. De Amerikanen bereiden zich nu voor op Halloween. De straten veranderen langzaam in de halloweensfeer. Ik ga ook snel aan de slag. Dit jaar vieren wij ons laatste jaar Halloween en zijn van plan goed uit te pakken. Op zaterdag (29 oktober) een feest voor het squadron van Patrick en maandag 31 oktober Halloween in de wijk. Onze kinderen hebben er zin in.