Graduation

Eindelijk is het dan zover. De vlag met rugzak hangt al een week buiten want we wisten al dat Janneke geslaagd was. Afgelopen dinsdag (16 mei) kregen we ook te horen dat Janneke tweede was geworden (Qua punten) van de klas (Salutatorian). Met deze mededeling kwam ook meteen de verplichting dat ze een speech moest houden (een reflective speech). Nou daar was ze niet heel blij mee. Ze zag het meer als een straf. Terwijl ze met Patrick op weg was naar Dallas om Opa Hennie en oma Ans op te halen heeft ze een opzet bedacht. Woensdagnacht heeft ze uiteindelijk een speech in elkaar gezet. Bij het lezen de volgende morgen sprongen me de tranen in de ogen. Ons kleine meisje, nu bijna 17, weet respectvol en eerlijk een prachtig betoog te schrijven over haar jaren op Christ Academy. Zelf is ze natuurlijk niet tevreden, zoals altijd, maar na goedkeuring van school neemt ze genoegen met haar speech. Een kleine aanvulling volgt wanneer opa Jos met een geintje aangeeft ook wel vernoemt te willen worden in de speech. 19 mei om 10.00 moest ze op school zijn om te oefenen. Hoe te lopen, waar te staan, hoe te zitten, wanneer wat te doen…..een hele serieuze aangelegenheid.
De hele dag staat wat in het teken van de Graduation. We vinden het allemaal spannend en bijzonder. We genieten ook extra van het feit dat we dit kunnen delen met onze ouders. Zo fijn dat ze erbij kunnen zijn op het moment dat Janneke haar diploma krijgt.
De ceremonie wordt gehouden in de kerk tegenover de school. Een nieuwe kerk waarin ze wat oude details hebben proberen te verwerken. Best sfeervol moet ik zeggen. De board van de school loopt in prachtige zwarte gewaden…de toon is gezet.
Van achteruit de kerk komen de studenten naar voren lopen onder begeleiding van prachtige muziek. Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Wat bijzonder om dit mee te maken. Je kunt van alles vinden en zeggen over Amerikanen maar een show maken van iets dat kunnen ze. Na het gebed komt de speech van Janneke. Ze is enorm zenuwachtig maar ze vertelt haar speech rustig en doordacht. Met wat humor, een serieuze noot en een wijze les sluit ze haar speech na enkele minuten af. Ze krijgt groot applaus. De spanning valt zichtbaar van haar af wanneer ze weer plaatsneemt op haar stoel. Daarna volgt nog een speech van nummer 1, een spreker en de directeur. Dan is het tijd voor het uitreiken van de diploma’s. JANNEKE MUSTERS , SUMMA CUMLAUDE with DISTINCTION. Wanneer alle studenten de diploma hebben ontvangen verhuist het flosje op haar cap van rechts naar links. Daarna mogen ze hun cap in de lucht gooien en lopen ze achter elkaar de kerk uit. GEWELDIG….wat een bijzonder ervaring en bijeenkomst. Na de dienst is er nog tijd voor foto’s. Om 20.00 stappen we in de auto terug naar huis. Daar is het tijd voor koffie met gebak en natuurlijk een borrel. Natuurlijk horen er ook cadeautjes bij een zo bijzondere prestatie. Van de ooms en tantes uit Nederland, de opa en oma’s hier in Texas, van Leo en Monique, de buren, Fenna en Rick, Tonia en Dingeman, haar vriendinnen en van haar oppasgezin. Natuurlijk ook een van ons….Janneke gaat samen met haar vader een stedentrip naar keuze maken…..ze was ontroerd. Ik denk een schot in de roos.
Een prachtig diploma voor een prachtige prestatie. Een bijzondere ceremonie waarbij tranen en kippenvel elkaar hebben afgewisseld. Een mooie traditie die een diploma halen in Amerika extra bijzonder maakt.