Stoere verhalen.

Het is pas woensdag en er is zoveel te vertellen. Dus maar even tijd gemaakt, in mijn drukke bestaan, om het te delen.
Volgens mij is het niemand nog opgevallen maar ik heb nog niets geschreven over het 6de lid van ons gezin. De baas zelf, de man dit die avontuur mogelijk heeft gemaakt, De piloot, de vader van onze kinderen, mijn schatje.
Ik heb hem gevraagd zelf wat te schrijven maar ik heb het idee dat daar niet veel van komt. Hij schijnt het nogal druk te hebben. Jaja ook hij heeft het druk met......hoe zal ik het zeggen...mannen-dingen.
In de eerste weken vooral bezig geweest met een zoektocht naar auto's. Een leuk veilig autootje voor de vrouw, veilig en groot genoeg voor vier kinderen. Missie geslaagd. Toen een auto voor het betere werk. Een truck, mannelijk, groot, zwaar en sterk genoeg om een fifth wheel ( lees; hele grote caravan). Uren tot in de late uurtje gezocht naar de truck van zijn dromen. Volgens mij een Ford F250 of zoiets. Het verhaal erachter is dan ook stoer. Niet gekocht van een oud vrouwtje zullen we maar zeggen.
De gesprekken aan de telefoon en het feit dat hij cash moest betalen heeft hem doen besluiten om Rick maar mee te nemen. Samen ben je sterk....behalve wanneer je uitstapt en kennis maakt met een man met een geweer op zijn heupen en een gestoorde vrouw aan zijn zijde die alleen maar kon schelden en haar man het leven zuur maakte. Eind goed al goed. Deal gesloten en snel weer terug van Oklahoma (nou snel, 2 uurtjes) naar Wichita Falls om stoere verhalen te kunnen vertellen en indruk te kunnen maken op de vrouwtjes.
Nou de truck maakt in ieder geval wel indruk. Wat een geluid...net een vrachtwagen. Speeltje van papa en de grootste vriend van de dichtstbijzijnde benzine pomp. In Nederland zou je hem voor 250 euro vol tanken....bingo!
Goed volgende project. De fifth-Wheel....eerst maar even sparen. Wel wat op het oog in Dallas. We wachten af.
Dan maar even een iets kleiner voertuig. Een grasmaaier. Jawel bij ons enorm groot perceel hoort een zitmaaier. Volgens mij zou een paar uur lopen met een handmaaier goed zijn voor de lijn maar nee dat kan niet natuurlijk. En in Den Dungen hebben we toch ook een grote tuin. Komt hij daar ook weer van pas. Hij moet verkoper worden. Want verkooppraatjes heeft hij genoeg. Al meerdere bedrijven gebeld om het gras te maaien maar elke 2/3 weken 75 $ betalen is pijnlijk.
Vandaag samen op pad voor de grasmaaier. Natuurlijk was er veel voorwerk gedaan en kon de deal meteen gesloten worden. Vanavond rijdt hij op zijn nieuwe speeltje door zijn tuin. Wat kan je iemand toch snel gelukkig maken.
Ik denk niet dat ik teveel heb gezegd. Druk met mannen-dingen. Ik blij dat ik dat allemaal niet hoef te regelen. laat mij maar wat leerkrachten vertellen hoe het ook anders kan.
Gisteren het gesprek op de school van Gijs en Marijn. Ik, samen met de directeur, 6 leerkrachten en het hoofd van ESL (English as second language). Zo dat was een duur grapje.
In mijn beste Engels heb ik geprobeerd te vertellen over het systeem in Nederland, de begeleiding in Nederland, het karakter van mijn kinderen en hun leerbehoefte.
Een prettig en goed gesprek en ze zijn zeker bereid om te helpen. Conclusie van het hele verhaal....volgens de juf van Wiskunde.....Amerikaanse onderwijssysteem gaat 50 jaar terug in de tijd. Ik durfde het niet te beamen maar gaf haar ook geen ongelijk. It's different....is wat ik zei...haha.
Ik hoop dat de afspraken die we hebben gemaakt zichtbaar worden de komende maanden. Zoals Pat zei tegen de leerkrachten de afgelopen keer: "geef ze drie maanden". Dit vroegen ze ook aan mij en kinderen. Geef ons drie maanden. Dat lijkt me heel redelijk. Met een goed gevoel naar huis na een gesprek van 2 uur.
Vandaag bij Janneke op school een iets minder goed gevoel. Er leek minder begrip maar we hebben wel naar oplossingen gezocht. Ze hebben geen idee in wat voor cultuurshock kinderen uit Europa komen wanneer ze voet zetten op Amerikaanse bodem.
De counselor bleef hangen in het feit dat er 400 nieuwe kinderen op school zitten en dat ze het allemaal moeilijk hebben. Ja dat snap ik maar ze kennen het systeem, de gewoontes, het zijn AMERIKANEN.......grrrrrrr.
Nou ja we zien wel. De druk is er nu wat af bij Janneke dus ik hoop dat dit bijdraagt aan het gewenningsproces.....en gaat het niet goed dan gaan we op zoek naar een andere oplossing.
Zo..over een uurtje weer aan het werk. Ik heb geluk vandaag. Alleen Janneke ophalen en naar het zwembad brengen. Fenna haalt de boys op en Tijn is ziek. Janneke halen en dan zit de dag erop. Op naar het weekend.