Januari 2016

Januari is voorbij voordat je het weet. Het is winter, ook in Texas. Koude dagen, warme dagen van 21 graden, vaak blauwe lucht en zon. Soms ijs op de ramen van de auto maar nog geen extreme weersomstandigheden zoals in New York. Nog 2 maanden en dan zitten we al weer volop in de lente. Nog drie maanden en dan zit voor onze kinderen het schooljaar er al weer bijna op. De wel beroemde STAAR test (soort CITO) zit er dan weer op en dan is het alleen nog bezigheidstherapie.
Dan is Rems weer geweest en de beide opa's en oma's. Als je het zo bekijkt gaat het wel heel snel.
Toch nog maar even terug naar januari.
We zijn een weekend met een Noors en Deens gezin naar Oklahoma City geweest. We hadden lang weekend vanwege Maarten Luther King Day. Hotelletje....heel luxe, dankzij de Diamond Hilton kaart van de Deenen. Suite met alles erop en eraan. Van 17.30 tot 19.30 gratis drank en snacks. Voor elke kamer 15 snacks uit het apparaat op de gang (een walhalla voor de kids), zwembad en goed gezelschap. Een dag doorgebracht in het science museum. Kinderen hebben ze geweldig vermaakt en nieuwe ontdekkingen gedaan. De meeste indruk maakt dan toch wel weer het Oklahoma City National Memorial. In 1995 plaats Timothy Mc Veigh een bom (in een vrachtauto) voor een gebouw in Oklahoma City. Dit deed hij uit wraak tegen de federale overheid. Er kwamen hierbij 168 mensen om het leven en meer dan 600 raakte gewond. Voor 11 september was dit de dodelijkste daad in de geschiedenis van de USA. 168 lege stoelen met de hand vervaardigd uit glas, brons en steen vertegenwoordigen degenen die hun leven verloren, met een naam geëtst in het glas basis van elke. Ze zitten op de plek waar de Murrah gebouw stond. De stoelen geven de lege stoelen op de eettafels van de families van de slachtoffers. De stoelen zijn gerangschikt in negen rijen te symboliseren de negen verdiepingen van het gebouw; elke persoon stoel op de rij (of de vloer) waarop de persoon werkte of was toen de bom afging. De stoelen zijn ook gegroepeerd op basis van de ontploffing patroon, met de meeste stoelen dichtst bij de zwaarst beschadigde gedeelte van het gebouw. De meest westelijke kolom van vijf stoelen vertegenwoordigt de vijf mensen die stierven, maar waren niet in de Murrah Gebouw (twee in de Water Resources Board gebouw, één in de Atheense Building, één buiten bij het gebouw, en één hulpverlener). De 19 kleinere stoelen geven de kinderen gedood bij de bombardementen. Drie ongeboren kinderen stierven samen met hun moeders, en ze zijn genoteerd op 'stoelen onder hun moeders namen. Onze kinderen hadden het eerder gezien toen we op doorreis waren in 2008 en het bleek toen al indruk achter te hebben gelaten want ze wisten zich nog details te herinneren. Ze waren toen 5,6,7. Goed om toch even bij stil te staan. Nog een paar uurtjes op de schaats op de plaatselijke buitenijsbaan en weer naar huis. Het was erg gezellig en zeker voor herhaling vatbaar.
Op maandag nog een dagje alleen met Gijs en Marijn op pad. Science museum in Dallas en gezellig met z'n viertjes uiteten. Janneke had teveel huiswerk en Tijn geen zin. Ja dat gaan we ook krijgen. Kleine kindjes worden groot. Wel even wennen hoor.
Over kleine kinderen worden groot gesproken. Ons Janneke heeft haar theorie gehaald voor het auto rijden en rijdt nu al weer een week rond onder begeleiding van ons in een auto. Hoe bizar...wij geven haar auto rijles. Hoe? Nou gewoon in onze auto zonder mogelijkheden om in te grijpen. De eerste meters in de wijk maar met al snel door de stad naar haar eigen school en terug. Ik oefen altijd alleen met Janneke maar Patrick vond het nodig om te oefenen met de andere kinderen erbij. Volgens de jongens, en er is een kleine mate van overdrijving bij, hebben ze doodsangsten uitgestaan. Niemand gaat meer bij Janneke in de auto. Wel wat sneu want ze doet het eigenlijk best goed. Maar zoals ik ook al had ingeschat .......misschien toch handiger om eerst goed te oefenen voordat anderen mee rijden.
Ja en dan is er toch weer school. Het ging zo lekker. Kids deden het goed. Geen telefoontjes of mailtjes over slecht gedrag...tot vorige week.
Ik had al gemerkt dat het minder ging op school. Meer frustratie en meer onenigheid met anderen. Gijs laat het meestal wel wat over zich heen komen maar Marijn vindt toch dat hij er iets van moest zeggen. Een eigen mening en tegenspreken van een leerkracht wordt in Texas niet erg gewaardeerd dus een mail. Marijn zijn gedrag was niet "respectful" en de juf zat er aan te denken om hem in een andere groep te plaatsen als hij niet zou veranderen. Tijd voor een gesprekje. Ik had ondertussen al duidelijk wat er speelde omdat van de vier kinderen die een onderdeel waren van het probleem ik er drie kende...Gijs, Marijn en Christoph...
De vierde een Duits meisje had ook een negatieve stempel op het geheel maar wat ik begreep van de jongens was zij het lievelingetje van de juf. Klein probleempje Marijn steekt zijn menig over dat voortrekken niet onder stoelen of banken. Misschien niet altijd even handig maar ik kon het hem ook niet helemaal kwalijk nemen. Klikken wordt in Amerika beloont en hier was dat meisje erg goed in. Ze leek er van te genieten wanneer de jongens in de problemen kwamen. Marijn en Christoph vinden het leuk om af en toe wat geintjes uit te halen dus ja.....dan kom je in de problemen als een ander je verlinkt. Een goed gesprek met de juf en een kleine uitleg over wat cultuurverschillen (USA en Europa), misschien is klikken niet echt iets om te belonen maar is de alertheid van de juf wat meer op zijn plaats. Misschien is niet Marijn het probleem maar is het een interactieprobleem in het groepje. Misschien een goed gesprek met de kinderen? Ja maar dat gaat van onderwijstijd af? Ja klopt maar 20 minuten investeren geeft misschien minder frustratie in de groep en misschien verandert de interactie en hebben ze weer lol samen en jawel...........meer effectieve onderwijstijd. Je zag haar denken......Hoop dat ze er wat mee doet. De kinderen hebben in ieder geval weer een leuke week gehad op school.
Gijs loopt mega vast met rekenen. Het is vooral wiskunde wat hem wordt aangeboden en hij heeft het niveau eind groep 8 nog niet onder de knie dus ja. En super onvoldoende op een test. "Ik snap er niets van mama". Mailtje naar de leerkracht. De test was voor iedereen moeilijk. De leerkracht had iedereen al een extra 20 punten gegeven. Leuk een beloning omdat je het niet snapt. Dat schiet lekker op. Hij kon geen extra uitleg geven wat dat kost extra onderwijstijd en dan kwam hij met zijn programma in de knoop. Of Gijs dan maar voor school 06.30 of na school (onder sporttijd) voor bijles kwam. NEE....ik vraag al een half jaar om een tutor in de klas....Oh ja hij zou kijken wat hij kon doen. Zucht.....wat een inhaalslag moest worden op rekengebied, dit jaar, is wederom achteruitgang. En zie een kind maar te motiveren voor een vak waar hij slecht in is en een gruwelijke hekel aan heeft.
Je kunt het de leerkracht ook niet helemaal kwalijk nemen. Ze zitten gevangen in een systeem. Als kinderen slecht presteren worden zij ontslagen. Ze durven geen eigen keuzes te maken. Jammer dat het conservatieve Amerika een hekel heeft aan veranderingen want met kleine aanpassingen zou het onderwijs zoveel meer kunnen groeien.
Het weekend zit er weer bijna op. Basketbalwedstrijd Marijn. Helaas verloren maar wel een driepunter door Marijn. Lekker borreltje met Fenna en Rick. Weer veel te laat maar zo gezellig. De kerstlichtjes samen met Gijs van het huis gehaald en ingepakt om te verkopen want guess what...Dit jaar hangen we ze niet meer op want dan vieren we de feestdagen in Nederland.
Dinsdag komt Rems ons een paar dagen "lastig" vallen. Wordt een zwaar weekje denk ik maar vast heel gezellig.