Ja ik leef nog

Zo ik ben er maar weer eens voor gaan zitten. Kreeg al verontrustende berichten of het wel goed met me ging. Nou nee...ik heb geen inspiratie om te schrijven...het leven is saai in Wichita Falls...ik zit in een sleur.....of ben ik zodanig aan het Amerikaanse leven gewend geraakt dat ik me niet meer irriteer en nergens meer van opkijk.....dat zal het wel een beetje zijn.
Maar goed we maken natuurlijk nog van alles mee maar het het is rustig in huize Musters. Van de aanwezigheid van Rems hebben we genoten. Hij was hier 21 jaar voor het laatst en er was volgens hem weinig verandert. Er lag alleen een nieuwe wegdek op de snelweg.....zoiets ja.
Na die paar dagen Rems over de vloer hadden we weer een flinke alcoholverslaving opgelopen...waren we eindelijk weer sober kwamen de ouders van Patrick...nee dat gaat lekker. Die oudjes drinken ook elke avond. Vervelend als je zoals wij alleen gezelligheid drinkers zijn....is het dus elke dag feest.
Over feest gesproken ...tijdens de Super Bowl hadden we alle Nederlanders bij ons uitgenodigd. De belangrijkste wedstrijd van het jaar..iedere Amerikaan kijkt er naar uit.....Wereldkampioenschappen....yep...er doen alleen Amerikaanse clubs mee......that makes sense. Maar goed het huis vol, genoeg te eten en te drinken en wederom een gezellige avond.
Wat deze winter ook bijzonder is is het weer. De afgelopen weken komt het kwik nauwelijks onder de 20 graden. De ochtenden zijn koud maar rond 11 uur gaan we richting de 20 om vervolgens 's middags te ontdoen van allerlei laagjes kleding omdat het gewoon heet is. Afgelopen weekend hadden we zelfs 30 graden. Volgens de Amerikanen een slecht voorteken. Het gaat een hete zomer worden....nou ja dat is het toch al...we wachten af. Gelukkig hadden we woensdag een regenachtige dag en is het bidden niet voor niets geweest en kunnen de bordjes met "thank you Jezus for the rain" weer de tuin in.
De ouders van Patrick zijn vandaag vertrokken richting huis maar we hebben twee weken van ze mogen genieten. Ze vielen met hun neus in de boter. Twee Nederlandse studenten hadden hun WING gehaald en dan staat een volledige week in het teken feesten. Omdat wij sponsorouders zijn is het de bedoeling dat we kennis maken met de ouders, vrienden en familie die overkomen voor de ceremonie. Op woensdag wordt er van de sponsorouders verwacht dat ze een diner aanbieden. Dat kunnen je bestellen bij de lokale restaurants of je kunt zelf de keuken in. Omdat opa en oma redelijk ervaring op hebben gedaan in de kookkunst afgelopen jaren heb ik daar dankbaar gebruik van gemaakt. Samen hebben we voor 18 man een viergangendiner in elkaar gezet. Dagen zijn we bezig geweest met de voorbereidingen. Super leuk om te doen en het resultaat mocht er zijn. Het was een heerlijk diner en een gezellige avond. We hebben veel complimenten mogen ontvangen. Op donderdag hebben we een feestje met de Nederlanders waar de studenten de Nederlandse WING ontvangen. Op vrijdag is het een officiële ceremonie op de basis.....vrouwen in het lang en mannen in pak. We hebben de ouders van Patrick ook meegenomen want voor hun was het ook 21 jaar geleden dat zij in deze positie zaten. Leuk om dat gevoel weer te herleven. Op zaterdag nog een brunch bij de sponsors van de Nederlanders en toen was de drukte weer voorbij...zo vliegen de weken.
februari is weer bijna voorbij...de winter is praktisch voorbij...de winkels veranderen in een tempo van kerst naar Valentijnsdag, naar St Patricksday naar Pasen en de lente.....over 3 maanden hebben de kinderen hier al zomervakantie.
Mijn CASA dochter is ondertussen naar Houston verhuist. Ze komdem geen plek voor haar in de buurt vinden. Het gaat goed met haar. Het is de bedoeling dat ik haar binnen een maand ga bezoeken. Maar goed even naar Houston...12 uurtjes heen en terug. Ik heb het aanbod gekregen dat ze mij met een prive vliegtuig naar Houston brengen. Daar mag ik een auto huren en haar bezoeken. Dezelfde dag word ik weer terug gevlogen....hoe cool is dat. Best leuk tripje voor een vrijwilliger. Ondertussen heb ik een nieuw gezin. Ik heb afgelopen week kennis gemaakt met drie kindjes van 1,2 en 3 jaar. Uit huis geplaatst vanwege ernstige verwaarlozing. Even wat anders dan een 16 jarige zwangere tiener. Ik heb er zin in.

Naast mijn dagelijkse leven zijn er natuurlijk altijd dingen die me in Amerika blijven verbazen. Ik wil nog wat bijzonderheden met jullie delen.

Gijs krijgt zondag behoorlijke koorts, hoofdpijn, keelpijn...algeheel niet lekker voelen.....wat denken wij dan als nuchtere Hollanders...de griep...ja goed zo....Even bellen want de doctorsnote moet gehaald worden. Toch even komen want hij heeft keelpijn kan ook een bacterie zijn......zucht.....ik denk het niet want zo ziek is hij ook weer niet en hij kan redelijk goed eten en drinken.....toch even komen.....natuurlijk on my way.......kind ziek...wachten in de wachtkamer...lekker bacteriën verspreiden.....uurtje later....hij heeft de griep.....joh. het mooiste is dat ik een lijst met pillen meekrijg. elke drie uur pijnstillers en nog een medicijn voor de griep. Of ik voor de anderen ook medicijnen wilde om te voorkomen dat ze ziek worden. Want ja Gijs woont in hetzelfde huis en het is heeeeeeeeel besmettelijk...beter om hem wat af te zonderen van de rest.....Nou nee laat maar het is maar griep. Toch even langs de apotheek voor de medicijnen......dat is dan 180 dollar.......okeeeeeee...voor een griepje...laat maar......2 dagen later gewoon weer opgeknapt......wat is dat toch met die medicijnen hier. Ben je pas een goede arts wanneer je zieke patiënten vol stopt met pillen.

Ik kwam erachter dat Amerikanen het eerste jaar dat ze werken 1 dag vakantie hebben. Het tweede jaar 2 dagen en dat loopt met de jaren wat op. Totaal hebben Amerikanen niet meer dan twee weken vrije dagen. Deze dagen moeten ze ook gebruiken wanneer ze ziek zijn. Wanneer je meerdere dagen nodig hebt zul je onbetaald vervolg moeten pakken. Schrijnend dacht ik bij mezelf dan is het in Nederland wel heel wat socialer opgezet. Wanneer Amerikanen te laat op hun werk komen krijgen ze een waarschuwing. Een tweede keer te laat nog een waarschuwing. Een derde keer te laat...ontslagen. Dat noem ik nog eens lik op stuk beleid.
Toen ik vertelde dat wanneer je ziek bent je nog gewoon salaris krijgt en dat alleen bij langdurige ziekte controle komt en een begeleidingstraject om terug te keren vielen de monden open....ja maar als mensen dan een paar dagen thuis blijven omdat ze ziek zijn maar in werkelijkheid niet ziek zijn....misbruikers.....ja die zijn er maar werkgevers vertrouwen hun werknemers.....je moet het heel bond maken om ontslagen te worden. Hier snappen ze niets van....hun gezichten spraken boekdelen.....van welke planeet komt die griet.....LOL

Janneke heeft nog steeds last van de wiskundeleerkracht die niets snapt van wiskunde op highschool niveau. Vele gesprekken met de school hebben niets opgeleverd. Afgelopen week kwam Janneke thuis met de mededeling; "mam het is niet erg dat je niet altijd geholpen kunt worden door een leerkracht. Het is een goede voorbereiding voor je vervolgopleiding....daar moet je het ook allemaal zelf uitzoeken"....Daar moet je het dan maar mee doen.

De aanloop naar de verkiezingen zijn in volle gang. Met angst kijkt de wereld naar de strijd die gevoerd gaat worden tussen Hillary en Trump. Hoe kan een land zo geloven in een man als Trump. Een groot media circus waar het niet meer gaat om de inhoud maar om het geld en de show......en de Amerikanen smullen er van.....erg bijzonder.

Ach en zo zijn er elke week wel weer dingen waarbij we elkaar aankijken en denk....typisch Amerikaans....Nederland is zo gek nog niet.