Start van de zomervakantie in WF

Zomervakantie. In Nederland te overzien en heel veel ouders zijn na zes weken blij dat de kroost weer naar school mag.
Hier 3 maanden…..3 maanden = 12 weken = 84 dagen= 2016 uur = 120960 min ect. Gelukkig slapen we er 8 uur per dag van en blijven er nog maar 16 uur over.
Om 9.30 rijden we elke dag behalve vrijdag richting the power room…1,5 uur sporten tot 11.30. Van 17.00 tot 18.30 rennen we ons de benen onder het lijf vandaan. 3 uur sporten op een dag dan blijven er nog 13 uur over. Oh ja voordat jullie denken dat ik het sporten heb ontdekt……nee hoor we hebben het hier over Gijs en Marijn. Jaja ik weet dat het goed voor me is, elke dag een half uur beweging en ja nu ik net de 40 ben gepasseerd vormen zich op verschillende plekken rolletjes die er eerst nooit waren en ook bij Victoria Secret lijken de bikini broekjes wel heel klein dus ja ik moet meer bewegen en dat neem ik me ook elke dag voor maar voor nu….. rij ze gewoon zoals elke dag van de week overal heen. Maar waar hadden we het ook al weer over…Oh ja.
Nog een uurtje eten op een dag = 12 uur over.
En vanaf hier kan ik het niet meer pedagogisch verantwoorden. De overige 12 uur gaan ze soms een uurtje of 3 naar het waterpark in Wichita Falls, bezoekje kapper , mini golf of boodschapje maar de rest van de tijd spelen ze op hun telefoon, computer of kijken ze TV.
Ze kunnen hier niet even op de fiets springen om naar een vriendje te gaan….Amerikaanse kinderen spreken normaal al niet af en nu lijken ze helemaal van de aardbodem verdwenen. Buiten iets doen is helemaal geen optie met een luchtvochtigheid van 90% en bijna 40 graden is het binnen met de airco aan een stuk behaaglijker. Voor mijn rekening iets minder maar dat terzijde.
Oh ja ze moeten ook nog elke dag huiswerk maken voor rekenen. 20 min….blijft er dus maar 11 uur en 40 min over. Tips en trucks om mijn kinderen op een goede manier te entertainen zijn welkom. Zo niet dan liggen ze meer dan 2 uur per dag achter de computer, tv of telefoon…..of zoiets.

Afgelopen weekend met Gijs en Marijn een weekend naar Fort Worth. Voor CASA moest ik mijn “dochter” gaan bezoeken die ondertussen bevallen is van een zoontje. Na 10 dagen was ik pas op de hoogte…wat communiceren we toch geweldig. Voorafgaande aan dit weekend geprobeerd om een afspraak te maken met haar. Eindelijk op zaterdagochtend kreeg ik het verlossende woord. Tussen 14.00 en 17.00 zou ze thuis zijn. Mooi plannen we daarop. Janneke zou thuis blijven om te studeren, onze Tijn vermaakt zich opperbest in Nederland dus we gaan deze keer eens op vakantie als een gemiddeld gezin. Jeetje wat hebben die echtparen het relaxed…twee kinderen…..appeltje, eitje.
1 kind op de tweede rij andere kind op de derde rij. Plaats genoeg en dus geen ruzie…zucht wat lekker. 1 hotelkamer…lekker goedkoop…..uiteten voor een prikkie….maar ik zou voor geen goud willen ruilen.
Wanneer ik mijn “dochter” tekst dat we er bijna zijn krijg ik de reactie: “sorry ik moet werken, te weinig personeel”. Ik blij dat ik niet alleen op en neer was gereden. Nu lekker tijd om met de boys en Pat naar het statepark te gaan. Nieuwe afspraak voor zondag 09.00 uur.
Aankomend bij het state park blijkt de regen weer voor de nodige overlast te hebben gezorgd. Alles gesloten. Wat een tegenvaller. Dan maar naar het hotel. Gelukkig ook daar een zwembad om even af te koelen. Even de naar the Stockyards, lekker eten en dan slapen in een hotel…cool .
Zondagochtend 09.00 op kraamvisite. Prachtig manneke…even polshoogte nemen van de situatie, even bijkletsen en terug naar hotel. Via de outdoorshop en lekker uiteten met de boys terug naar huis. Nog even een boete voor verkeerd parkeren…100 dollartjes….heel duur etentje. Patrick is Patrick niet als hij er nog een brief aan gaat wagen. Situatie was heel onduidelijk dus niet geschoten is altijd mis. We wachten af.

Mijn andere kinderen van CASA gaan we langzaam richting terug naar huis. Volgens de kenners hebben de ouders voldaan aan hun verplichtingen en zijn de basics voor een terugkeer onder begeleiding aanwezig. Afgelopen donderdag ben ik even polshoogte gaan nemen. Het appartement waarin ze wonen lijkt wel een barak maar ze hebben een dak boven hun hoofd. De buurt is niet waar je je kinderen wil laten opgroeien maar het is de buurt waar ze zelf ook zijn opgegroeid. Er is water en licht en het huis schijnt 100 malen schoner te zijn dan toen de kinderen eruit zijn gehaald. Op het moment dat ik binnen stop schieten de kakkerlakken al onder mijn voeten door. Op de muur zie ik ook allerlei beestjes kruipen. De kinderen spelen op hun blote voetjes op de vloerbedekking en ook daar lijken allerlei beestjes in rond te kruipen de voetjes bekijkend. Rond kijkend in het huis hebben ze weinig meubels: tv, bank (te vies om op te zitten), wat stoelen (geen tafel) wat speelgoedbakken en een kinderwagen. Ze hebben alle drie een bedje, doeken voor de ramen en kleding die rechtstreeks van droger in kast zijn gegooid. Volgens de ouders zitten de bedden vol met bedbugs. Ik zal je de details besparen maar dat is niet best. De kinderen komen elke keer met beten van bedbugs terug naar fosterparents. Volgens onze waarde en normen geen plek voor kinderen om op te groeien maar volgens de staat zijn aan de minimale eisen voldaan. Vanaf volgende week wonen ze weer thuis. Het is de bedoeling dat ik het proces ga volgen, ouders helpen met opvoeden, schoonhouden van het huis…..bij het idee krijg ik al jeuk. Hoe hou ik al die beestjes van mijn lijf en neem ik ze niet mee naar mijn huis….dit is duidelijk het mindere bestaan van een vrijwilliger.

Janneke is aan haar summerschool begonnen. Engels en Amerikaanse geschiedenis. Ze mag hier twee maanden over doen. Wanneer haar rooster binnenkomt staat alles gepland voor 1 maand. Ach ja het is nog niet zwaar genoeg. Na wat gepuzzel heeft Jans zoiets van ik ga ervoor. 15 lessen per dag en dan ben ik voor 9 juli klaar. We gaan dan op vakantie en dan kan ze dus optimaal van de vakantie genieten en wij ook. Elke dag werkt ze van 09.00 tot 00.00. Afgelopen weekend doorgewerkt om opa en oma op te kunnen gaan halen. Dit weekend rust. Ze is op de helft. Wat een discipline en doorzettingsvermogen. Erg trots op ons meisje. Net even samen naar de Nail and Spa geweest. Meiden ochtend erg gezellig. Even lekker niets en maandag weer aan de slag.

Opa en oma zijn weer hier. Huis gevuld met gezelligheid. We genieten daar steeds weer optimaal van.

Onze Tijn is in Nederland. Ik had nog even gedacht dat hij ons zou gaan missen. Gehoopt is misschien een beter woord. Niets is minder waar. Hij geniet met volle teugen en als ik hem bel gaat hij max de strijd aan om in Nederland te mogen blijven. Het is veel leuker in Nederland. Ik heb een K.. leven in Amerika. Als ik een school kan vinden mag ik dan hier blijven. Mag ik mijn ticket verlengen en later terug komen, ik wil niet mee op vakantie, ben toch alleen maar chagrijnig…..
Al mijn moeder skills ten spijt, hier is toch lastig mee te dealen. Maar we zijn consequent. Je komt terug naar Amerika, we maken er een mooie vakantie van. Geniet van de tijd dat je in Nederland bent en ben dankbaar dat dit kan….Nog steeds het idee dat mijn lieftallige zoon er heel anders overdenkt. Toch knap dat je zelfs met een plas water ertussen van hier tot Tokio strijd met je zoon kunt hebben…grrrrrr
Hij draait wel bij toch? Puberteit of zoiets toch?

Oh ja man lief. Veel aan het werk, geniet met volle teugen van zijn werk behalve wanneer hij twee keer met dag moet vliegen met 40 graden en nauwelijks airco in zijn vliegtuig.
Lekker in de weekenden aan het sleutelen aan auto’s en motors. Gekke dingen eigenlijk niet. Pat is eigenlijk de enige met een normaal leven hier. Met af en toe wat Amerikaanse eigenaardigheden en wat spannende verhalen van studenten die hem bijna de dood injagen is het rustig aan het front.